De eerste week

Hee allemaal,
Alweer een verslag want Jinja beschikt over meerder locaties met redelijke wifi. Niet voldoende om te skypen, maar prima voor het bijwerken van mijn blog. Om te beginnen bij de voetbalwedstrijd afgelopen woensdag. Alle vrijwilligers verzamelden en met een behoorlijke groep spraken we wat boda mannetjes aan en lieten we ons naar een of ander kroegje brengen. Dat was echt ontzettend gezellig al betreurde ik het dat de helft van de kroeg voor Argentinië was. De dag erop heb ik me nuttig gemaakt bij de gehandicapte kinderen. We hebben ze meegenomen buiten de poorten van het Babies Home voor een kleine wandeling. Er zijn kinderen die nooit buiten die poorten komen waardoor ze bang zijn voor alles wat er rondom hen heen gebeurd zodra ze gezond genoeg zijn voor adoptie of herplaatsing of zodra hun thuissituatie dat toe laat. Eerder deze week was ik aan de praat geraakt met een vrouw in het kinderziekenhuis en ik was uitgenodigd om bij haar familie thuis te komen eten: een mzungu op bezoek! Ik wou liever niet alleen dus sleepte ik twee andere vrijwilligers mee en die zullen me erg dankbaar zijn aangezien we zo'n vier uur hebben gewacht op haar, zonder resultaat. Uiteindelijk bleek zij haar tante gestuurd te hebben, maar die herkende ons natuurlijk niet en ze had ons niet kunnen vinden. Morgen ochtend gaan we naar haar kerk en uitsluitend bij haar eten. Ik heb een tas gepakt met allerlei cadeautjes voor haar kinderen en ben erg benieuwd.
Gisteren gingen veel vrijwilligers een dagje naar the village, een dorpje maar Marjet en ik hadden geen zin en dus gingen we met z'n tweeën naar het Babies Home. Vorig jaar hebben we de koeienstal daar omgetoverd tot een heus klaslokaaltje en zorgden we iedere dag voor een uurtje pre-school. Het was erg leuk om te zien dat de koeien niet stiekem terug waren geplaatst en dat er nog drie keer per week aan deze pre-school wordt gedaan. Het jammere was dat de aunties/verzorgers eigenlijk niet echt helpen en het dus echt op de vrijwilligers aankomt. Nou, daar stonden we dan met zijn tweeën voor een groep van ongeveer acht kleine guppies tussen de twee en vier jaar die maar heel erg weinig Engels kunnen. We begonnen met het liedje hoofd, schouders, knie en eten waarbij de kindren deze onderdelen moesten aanwijzen en de bewegingen mee moesten doen. Ze vonden het geweldig en er werd veel gelachen. Daarna tekende ik een leeuw op het bord en ondanks dat sommigen dachten dat het een koe was werd uiteindelijk geraden om welk dier het ging. We deelden blaadjes en krijtjes uit en ze konden aan de slag. Tot slot werd er nog wat gezongen en mochten ze weer naar buiten, al met al duurde dit maar een half uurtje maar het MOET haast wel helpen want ze kennen meer Engelse woordjes dan vorig jaar. Gisteren avond sloten we af met een jamm sessie waarbij een of andere muziekgroep uit Kampala muziek kwam maken. Ondanks dat het eigenlijk weekend is en die dagen "vrij" zijn, zijn Marjet, Laura (een andere) en ik weer naar het Babies Home geweest om drie kindjes op te halen. We deden ze mooie nieuwe kleertjes aan en gingen met ze ontbijten. De kinderen keken hun ogen uit en toen ze een bord patat voor zich kregen (van formaat waar wij moeite mee zouden hebben) ging die helemaal op! Echt onvoorstelbaar en wat een opgezwollen buikjes! Van het geld dat we hebben opgehaald kochten we een kinderwagen voor de bulungi kinderen zodat ook die gemakkelijker buiten de poorten van het Babies Home gebracht kunnen worden. Komende dagen doe ik nog lekker even rustig aan, klaar om woensdag om twee uur te worden opgehaald om naar Kampala te worden gebracht. En ik verwacht vanaf donderdag in de sloppenwijken aan de slag te gaan.
Liefs Laura